انسان برای زندگی موفقیت‌آمیز نیازمند برخورداری از آرامش، سلامت و کارآمدی در ابعاد زیستی، روانی و اجتماعی می‌باشد. تغییرات اجتماعی-فرهنگی سریع، تحول در ساختار خانواده، پیچیدگی و گسترش شبکه ارتباطات انسانی و وسعت و تنوع منابع اطلاع‌رسانی موجب گردیده است جوامع انسانی خصوصاً قشر جوان و نوجوان با مسائل و مشکلات متعدد مواجه شوند و از طریق توسل به روش­هایی که گاه از پشتوانه منطقی برخوردار نبوده و فاقد دورنمای روشن و امیدبخش می‌باشند به فشارها، چالش­ها و انتظارات گسترده زندگی امروز واکنش نشان دهند.

محیط‌­های دانشجویی و طلبگی نیز که در برگیرنده بخش قابل ملاحظه‌ای از نخبگان و فرهیختگان جوان جامعه می‌باشند همسو با فضای در حال گذار موجود، درگیر چالش­ها و دگرگونی­هایی گردیده‌اند ازاین‌رو تغذیه و حمایت ذهنی، روانی و اجتماعی دانشجویان  و طلاب نیازمند آموزش فرهنگ گفتگو، تفکر انتقادی و ایجاد مهارت­ها و توانمندی­هایی برای تصمیم‌گیری آگاهانه مقابله با استرس­ها و هیجان­های روزمره، افزایش خودکارآمدی، برقراری ارتباط مؤثر و سایر توانایی­های روانی اجتماعی می‌باشد؛ بنابراین لازم است در کنار پیشگیری از آسیب­های احتمالی در جهت ارتقای سطح بهداشت روانی فردی و اجتماعی طلاب و دانشجویان و سایر دانشگاهیان که در تعامل  و ارتباط متقابل با دیگر طلاب و دانشجویان قرار دارند گام‌های مؤثری برداشته شود.

دانشجویان و طلاب به لحاظ حساسیت دوران رشد و تحول خود و شرایط بحرانی این برهه از زندگی، به­ویژه در سال­های اول  ورود به محیط طلبگی و دانشجویی فشارها و ناراحتی­های بیشتری را تجربه می‌کنند که از آن جمله می‌توان به گسستن از زندگی قبلی در خانواده‌،  ورود به زندگی دانشجویی و نیاز به سازگاری با محیط جدید و خوابگاه، مدیریت مسائل معیشتی، تحصیلی و عاطفی اشاره کرد. سایر کارکنان محیط­های دانشجویی و طلبگی که با قشر دانشجو و طلبه در ارتباط مستقیم قرار دارند نیز به نوبه خود در افزایش و تشدید یا کاهش و ترمیم مشکلات ویژه ایشان سهیم می‌باشند و لذا دانشجویان و طلاب نیازمند بذل توجه خاص می‌باشند. با عنایت به مسائل و مشکلات و دغدغه‌های جامعه علمی، ضرورت تأسیس مرکز به منظور تأمین، توسعه و تسری بهداشت روانی در فضای مدرسه‌عالی و ارائه مداخلات پیشگیرانه، مشاوره‌ای و درمانی، آشکار می‌گردد.

در این راستا مرکز راهنمایی و مشاوره به عنوان متولی بهداشت روان مدرسه‌عالی در حال ارائه خدمت به طلاب می‌باشد.

 

** اهداف:

 اهداف مرکز راهنمایی و مشاوره به­ طور کلی پیشگیری از آسیب­‌های روانی ـ اجتماعی و ارتقای سطح بهداشت و سلامت روان دانشجویان و طلاب می‌باشد. در این راستا اهداف اختصاصی عبارت‌اند از:

۱- ارتقاء سطح دانش و بینش روان‌شناختی طلاب و دانشجویان در زمینه مسائل، مشکلات و نیازهای جامعه طلبگی و دانشجویی.

۲- راهنمایی دانشجو و طلبه در جهت شناخت صحیح توانایی­ها و مشکلات خود.

۳- راهنمایی دانشجو و طلبه در تصمیم‌گیری آگاهانه، عاقلانه و حسن انتخاب.

۴- راهنمایی دانشجو و طلبه در حل مشکلات رفتاری، عاطفی، شناختی، تحصیلی، خانوادگی و مسائل مربوط به ازدواج.

۵- افزایش سازگاری مؤثر با محیط و زندگی، توسعه روابط اجتماعی و پیشرفت تحصیلی.

۶- پیشگیری از بروز و شیوع مسائل و مشکلات عاطفی-رفتاری و توسعه بهداشت روانی به فضای عمومی مدرسه‌عالی و جامعه دانشگاهی.

۷- ایجاد زمینه‌های لازم برای ارتقاء روابط میان فردی سالم در مدرسه‌عالی از طریق توجه به عوامل تعیین‌کننده روابط استاد-دانشجو یا کارکنان.

 

** وظایف:

 وظایف مرکز راهنمایی و مشاوره مدرسه‌عالی به شرح زیر است:

۱- بررسی و شناخت استعدادها و علایق طلاب و دانشجویان و برنامه‌ریزی و تلاش در جهت شکوفایی استعدادها، هدایت تحصیلی و حرفه‌ای ایشان.

۲- برگزاری جلسات با طلاب و دانشجویان و پاسخگویی به پرسش­های آنان در مورد مسائل روانی ـ اجتماعی به کمک کارشناسان و افراد متخصص و صاحب­نظر در مسائل روانشناسی، مشاوره، روان‌پزشکی و مددکاری اجتماعی.

۳- تحقیق درباره مسائل و مشکلات طلاب و دانشجویان مدرسه‌عالی برای شناخت عوامل آسیب‌زا.

۴- ارائه خدمات برای حل مشکلات مربوط به تحصیل، خانواده، ازدواج، شغل و اختلالات رفتاری و روانی طلاب و دانشجویان.

۵- برقراری ارتباط مؤثر با سایر واحدهای اداری مدرسه‌عالی به­منظور کمک به حل مشکلات طلاب و دانشجویان.

۶- مشاوره با طلاب و دانشجویان در جهت کمک به پیشرفت تحصیلی، بهبود روابط اجتماعی و سازگاری مؤثر با محیط.

۷- جمع‌بندی مسائل و مشکلات طلاب و دانشجویان مدرسه‌عالی در ابعاد روانی ـ اجتماعی و ارائه گزارش همراه با فعالیت­های انجام شده به مدیریت امور طلاب و دانشجویان در هر سال تحصیلی.

۸- برگزاری کارگاه­ها و دوره‌های آموزشی برای طلاب و دانشجویان و دانشگاهیان با هدف ارتقاء بهداشت روانی آن­ها.

۹- ارائه نظرات کارشناسی درباره مسائل و مشکلات طلاب و دانشجویان به مسئولان مدرسه‌عالی.

۱۰- شناسایی منابع حمایتی موجود در جامعه و ارجاع طلاب و دانشجویان به آن­ها بر حسب ضرورت.

۱۱- جلب مشارکت طلاب و دانشجویان در زمینه فعالیت­های بهداشت روانی.